Ένα χρόνο και κάτι μετά την πρώτη -και μέχρι τώρα και τελευταία- μου ανάρτηση αποφάσισα (ή μάλλον με ΑΝΑΓΚΑΣΕΣ!) να επιστρέψω στη μπλογκόσφαιρα για να πάρω μέρος σε ένα παιχνίδι. :Ρ
Ποιο παιχνίδι;
Παραθέτεις 10 πράγματα που αγαπάς και συνεχίζεις κάνοντας tag σε άλλους που δεν έχουν πάρει μέρος ξανά σε αυτό.
Και ξεκινάω... (Καλή αρχή x0 )

Αγαπώ ή μάλλον μου αρέσουν:

1)Το γλυκό βύσσινο :|
2)Η σιωπή
3)Η μουσικη
4)Τα τριαντάφυλλα
5)Οι κιθάρες μου x)
6)Να σπάω τα νεύρα της Connie
7)Να βρίζω την Connie (η μεγαλύτερη ηδονή, οφείλω να ομολογήσω)
8)Τα βιβλία
9)Τα αστέρια και γενικά ο ουρανός
10)Η ζέστη

Ταγκ σε όλους. Β)

Υ.Γ. DreamGirl deserves to die.

Η απόφαση...

Είναι στιγμές που θέλω να πω τόσα πολλά μα, πάντα κάτι μέσα μου δε με αφήνει. Είναι ο φόβος που νιώθω που με συγκρατεί.

Φόβος μήπως ντροπιαστώ, μήπως πληγωθώ, μήπως προδωθώ.
"Ένα blog θα σε βοηθήσει να βγάζεις τα εσώψυχα σου" μου είπε μία φίλη.
Το σκέφτηκα πολύ. Πάρα πολύ. Τελικά, αποφάσισα να του δώσω μια ευκαιρία.
Στο κάτω κάτω της Γραφής, τι έχω να χάσω;

Έτσι, δημιούργησα ετούτο το blog.
Following the Path.
Γιατί επέλεξα αυτό το όνομα και όχι κάποιο πιο... πιασάρικο;
Η απάντηση βασίζεται σε μια θεωρία μου.

Η ζωή είναι ένα τεράστιο μονοπάτι με πολλές διασταυρώσεις.
Καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής μας, ακολουθούμε πιστά αυτό το μονοπάτι.
Για κάθε απόφαση που πέρνουμε, ακολουθούμε και μία νέα διασταύρωση.
Ωστόσσο, το τέλος είναι για όλους το ίδιο. Ο θάνατος.

Λίγο μακάβριο, έτσι;




Πρέπει να το αποδεχτούμε όμως αυτό. Έτσι είναι η ζωή... Κι εξ' άλλου, όλα τα καλά κάποτε τελειώνουν...

Ας μη σας κουράσω άλλο...
Καλή μου αρχή λοιπόν...

Από το Blogger.