Η απόφαση...

Είναι στιγμές που θέλω να πω τόσα πολλά μα, πάντα κάτι μέσα μου δε με αφήνει. Είναι ο φόβος που νιώθω που με συγκρατεί.

Φόβος μήπως ντροπιαστώ, μήπως πληγωθώ, μήπως προδωθώ.
"Ένα blog θα σε βοηθήσει να βγάζεις τα εσώψυχα σου" μου είπε μία φίλη.
Το σκέφτηκα πολύ. Πάρα πολύ. Τελικά, αποφάσισα να του δώσω μια ευκαιρία.
Στο κάτω κάτω της Γραφής, τι έχω να χάσω;

Έτσι, δημιούργησα ετούτο το blog.
Following the Path.
Γιατί επέλεξα αυτό το όνομα και όχι κάποιο πιο... πιασάρικο;
Η απάντηση βασίζεται σε μια θεωρία μου.

Η ζωή είναι ένα τεράστιο μονοπάτι με πολλές διασταυρώσεις.
Καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής μας, ακολουθούμε πιστά αυτό το μονοπάτι.
Για κάθε απόφαση που πέρνουμε, ακολουθούμε και μία νέα διασταύρωση.
Ωστόσσο, το τέλος είναι για όλους το ίδιο. Ο θάνατος.

Λίγο μακάβριο, έτσι;




Πρέπει να το αποδεχτούμε όμως αυτό. Έτσι είναι η ζωή... Κι εξ' άλλου, όλα τα καλά κάποτε τελειώνουν...

Ας μη σας κουράσω άλλο...
Καλή μου αρχή λοιπόν...

3 σχόλια:

Estella είπε...

Πέρασα σχεδόν όλο το καλοκαίρι με την ίδια τρομακτική ιδέα. Ο Θάνατος έμοιαζε τόσο απειλητικός και τόσο κοντά παρά το νεαρό της ηλικίας μου. Ηταν κατι παραπάνω απο φρικτή η περίοδος εκεινη. Να ξυπνάς ξαφνικά το βράδυ με την ιδέα οτι θα πάψεις να υπάρχεις...

Μέχρι που μια ανάσα που με επανέφερε απο τον συνηθισμένο εφιάλτη μου στην νηφαλιότητα του συνειδητού μου θύμισε οτι τώρα ζώ. Ναι θα πεθάνω μια μέρα. Όπως όλοι. Αλλά μεγαλύτερος είναι ο φόβος να αφήσω τη ζωή να φύγει επειδή απλά ήμουν αδύναμη και φοβήθηκα.

Δεν ξέρω τι υπάρχει μετά τον θάνατο της σάρκας μου. Ξέρω όμως οτι ο φόβος του θανάτου θα σκοτώσει την ψυχή μου και τον κρατώ μακριά. Μην αποδεχεσαι απλά τον θάνατο. Αγάπησε τον. Αυτός κάνει τη ζωή σου ζωή και όχι απλά ύπαρξη.

"Δεν έχει σημασία πόσο θα ζήσεις. Αλλά να ζήσεις" N.B.

Καλή αρχή να έχεις και θα ακολουθώ πιστά τα βήματα σου στο μονοπάτι που επέλεξες για καταφύγειο. Καλή συνέχεια.

Unknown είπε...

Hello!

Είναι μια σχετική ελευθερία τούτος ο τόπος.Άσχημο αυτό ή καλό?Σημασία έχει όσα αφορούν ζωντανούς να τους το λες κατάμουτρα.

Χαιρετισμούς :)

Liz είπε...

Μπορει ο θανατος να ειναι το "τελος" του μονοπατιου, αλλά το μονοπάτι είναι μακρύ και στο χέρι μας είναι να το κάνουμε όσο πιο διασκεδαστικό και ενδιαφέρον μπορούμε.

Δημοσίευση σχολίου

Από το Blogger.